Belevenissen in het ziekenhuis

Ja dit word een heel ander artikel dan jullie normaal gewend zijn. Twee weken geleden ( en 1 dag ) ben ik opgenomen in het ziekenhuis. de aanleiding is dat ik waarschijnlijk van de trap ben gevallen en daarbij mijn mild gescheurd had. me mild was gaan bloeden. ikzelf had ook nog een hersenschudding erbij en een klein stukje van mijn long was ingeklapt. zelf wist ik niet wat er was gebeurd, maar toen ik bij bewustzijn kwam had ik heel erg pijn aan mijn buik. mijn moeder was gelukkig net thuis gekomen van boodschappen doen toen ik bij bewustzijn kwam. mijn moeder belde mijn vader, die op het werk was en hij kwam zo snel mogelijk naar huis om mij mee te nemen naar huisarts. bij de huisarts aangekomen mocht ik gelukkig van de andere mensen die daar wachten voor zodat ik snel naar de huisarts kon gaan. toen de huisarts mij even bekeek belde hij gelijk de ambulance omdat hij zag dat het helemaal niet goed zat en ik snel naar het ziekenhuis moest. wat er in de ambulance allemaal gebeurde weet ik niet meer, ik was er maar een beetje bij. het deel dat ik het ziekenhuis was binnen gekomen weet ik ook niet goed meer, wat ik wel weet is dat ik moest overgeven en dat ze een echo bij mij gingen uitvoeren. bij deze echo zagen ze al snel dat mijn mild aan het bloeden was. na de echo kreeg ik een ct scan, en daarn werd ik aan infusen gekoppeld en ze brachten ook nog een catheter in. oja niet te vergeten ook nog een prik bij mijn pols waar ze dan elke keer weer bloed  konden aftappen. ze hoopten dat het bloeden van de mild vanzelf zou stoppen. door bloed af te tappen konden ze aan het HB gehalte zien of het nog aan het bloeden was en of het aan het verminderen was of juist erger werd. ik lag op de intensive care en de eerste paar dagen kon ik niet verwerken wat er allemaal gebeurde, ik liet het maar allemaal gaan. en ja het HB bleef gelijk waardoor er hoop was dat de mild zichzelf aan het herstellen was. dit was goed nieuws, maar je moet niet teveel hopen, het kan nog heel anders aflopen. gelukkig ging het wat beter met mij, en mocht ik op de kinderafdeling verblijven. Mijn catheter mocht eruit en ik lag ook niet meer aan het infuus, wel zat het deel waar je de infuus aan moet koppelen nog in mijn arm zodat ze bij noodgevallen gelijk het infuus konden gebruiken. ik kreeg veel bezoek waar ik heel blij mee was, omdat het een afleiding was en je vrienden en famillie om je heen had die je supporten en steunen. het HB gehalte bleef gelijk, en ik ging rustig afbouwen met de pillen. het was een moeilijke tijd waarbij ik verdrietig was en teleurgesteld dat dit was gebeurd. ik ben net hersteld van een parasiet die mij 2,5 jaar heeft doen lijden, en toen kwam dit erachter aan. soms weet je niet waarom het gebeurd, maar ik wist wel dat God me zou helpen en mij door deze moeilijke tijd zou vooruit duwen. en daar zit ik dan, op de bank in de woonkamer een artikel te schrijven over mijn gebeurtenissen in het ziekenhuis. ik kan lange tijden normaal blijven zitten en lopen gaat ook goed, gister heb ik zelfs al heel even gefietst. ik ben God dankbaar dat het zo goed gaat en dat hij mij gaat helpen met verwerken van dit alles bij elkaar. ook wil ik jullie allemaal bedanken voor de steun. ik heb me op bijna geen een moment alleen gevoeld omdat mensen allemaal bemoedigingen gaven en op visite kwamen. ik ga nu lekker genieten van het thuiszijn. bedankt voor het lezen van dit artikel.